Source: link
Η Ελλάδα έχει διορθώσει πολλές από τις διαρθρωτικές ανισορροπίες που την κατέστησαν “ειδική περίπτωση” στην ευρωζώνη, και είναι έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη των οικονομικών της αποφάσεων όταν το πρόγραμμα διάσωσης λήξει τον Αύγουστο.
Τα παραπάνω δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup σε συνέδριο στη Λισσαβόνα.
Ο Μάριο Σεντένο τόνισε ότι “η Ελλάδα είναι διαφορετική χώρα σήμερα. Έχει τις προϋποθέσεις να αναλάβει στα χέρια της τη διαδικασία της οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης, εντός του πλαισίου της ευρωζώνης, και μπορεί πάντα να στηρίζεται στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εάν τηρεί την πορεία της εσωτερικής ευθύνης”.
“Δίχτυ ασφαλείας για το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (SRF)”
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με το ΑΠΕ – ΜΠΕ ο πρόεδρος του πρόεδρος του Eurogroup δήλωσε ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αναμένεται να συμφωνήσουν επί της αρχής για ένα δίχτυ ασφαλείας για το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (SRF) για τις τράπεζες εγκαίρως για τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στα τέλη Ιουνίου.
Μιλώντας στο ίδιο συνέδριο στη Λισαβόνα, ο Σεντένο δήλωσε ότι “μόνο κάποιες λεπτομέρειες χρειάζεται να βελτιωθούν στις διαπραγματεύσεις, όπως η διαδικασία λήψης απόφασης για τη χρήση αυτού του διχτυού ασφαλείας και η ημερομηνία εφαρμογής του, που θα μπορούσε να είναι πριν το 2024”.
“Ωστόσο, αναμένω ότι έως τα τέλη του μήνα θα μπορούσαμε να έχουμε μια συμφωνία επί της αρχής”.
Πηγή: capital.gr
Οταν τον Σεπτέμβριο του 2009 ο κ. Τάκης Αράπογλου, τότε διευθύνων σύμβουλος του ομίλου της Εθνικής, αποφάσισε να αποσύρει την Εθνική Ασφαλιστική από το Χρηματιστήριο, μέσω δημόσιας πρότασης που απηύθυνε στους μετόχους, στα σχέδιά του ήταν η πώληση της εταιρείας. Ο διαγωνισμός που προκηρύχθηκε λίγο αργότερα έληξε πρόωρα, καθώς το ξέσπασμα της κρίσης επέβαλε την αλλαγή πορείας και τη ματαίωση της πώλησης. Τότε κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι, περίπου δέκα χρόνια μετά, η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της χώρας θα οδηγούνταν ξανά στο Χρηματιστήριο, προκειμένου να βρει αγοραστές και να πωληθεί. Είχε προηγηθεί η παταγώδης αποτυχία της διαγωνιστικής διαδικασίας που διήρκεσε ακριβώς ενάμιση χρόνο.
Η ανακοίνωση της Εθνικής Τράπεζας αργά το βράδυ της Παρασκευής ότι «θα εξετάσει τις βέλτιστες λύσεις, συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας της διεθνούς δημόσιας πρότασης», συνιστά, ουσιαστικά, έμμεση επιβεβαίωση της αποτυχίας του δεύτερου γύρου του διαγωνισμού. Η αποτυχία σφραγίστηκε όταν ο βασικότερος διεκδικητής, ο κινεζικός όμιλος Fosun, απέσυρε το ενδιαφέρον του και δεν υπέβαλε προσφορά. Η μοναδική προσφορά που υποβλήθηκε προήλθε από τον επίσης κινεζικό όμιλο Gongbao, γεγονός που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, καθιστά τον διαγωνισμό προβληματικό. Αν και στην ίδια ανακοίνωση η διοίκηση της ΕΤΕ σημειώνει ότι «θα εξετάσει τη μία δεσμευτική προσφορά που υποβλήθηκε από τον κινεζικό όμιλο Gongbao», η αναφορά σε άλλες βέλτιστες λύσεις, όπως η δημόσια εγγραφή, πιστοποιεί την απόρριψη της προφοράς που υπέβαλε η Gongbao.
Οι λόγοι της πιθανολογούμενης απόρριψης δεν έχουν διευκρινιστεί. Σύμφωνα, όμως, με εκτιμήσεις, στην απόφαση της διοίκησης βάρυνε η έλλειψη εμπειρίας από την πλευρά του κινεζικού ομίλου, στον βαθμό που δεν διαθέτει καμία ασφαλιστική δραστηριότητα. Το χρηματοδοτικό σχήμα ενδέχεται να αποτέλεσε επίσης ανασχετικό παράγοντα, καθώς η παρουσία εκπρόσωπων της Industrial and Commercial Bank of China (ICBC), που είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμου, δεν διευκρινίστηκε αν σηματοδοτούσε και τη χρηματοδοτική της στήριξη στην επένδυση. Η ανατροπή που έκανε η Fosun, αποστασιοποιούμενη από τη μάχη διεκδίκησης της Εθνικής Ασφαλιστικής στο παρά πέντε, συνδέεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις της αγοράς, με τις εξελίξεις στη Folli Follie, που, όπως σημειώνουν, έχουν πλήξει την αξιοπιστία της ελληνικής αγοράς και των ελληνικών επιχειρήσεων. Η αλλαγή πλεύσης στον στρατηγικό σχεδιασμό του κινεζικού ομίλου θα επηρεάσει και άλλες υποψήφιες επενδύσεις, καθώς, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, επανεξετάζεται η συμμετοχή της Fosun στη διεκδίκηση της Επενδυτικής Τράπεζας Ελλάδος (IBG), για την οποία ο κινεζικός όμιλος είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον, αλλά και στα σχέδια επέκτασης στον χώρο της υγείας.
Πηγή: kathimerini.gr
Την υψηλότερη μηνιαία επίδοση από το 2001 έως σήμερα κατέγραψε τον Μάιο του 2018 το Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ», καθώς το ισοζύγιο προσλήψεων- αποχωρήσεων ήταν θετικό κατά 108.725 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με τις ροές μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Το διάστημα Ιανουάριος- Μάιος 2018 καταγράφηκε θετικό ισοζύγιο κατά 264.551 νέες θέσεις εργασίας, που αποτελεί την υψηλότερη επίδοση πρώτου πενταμήνου από το 2001 έως σήμερα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία των ροών μισθωτής απασχόλησης του Μαΐου 2018, οι αναγγελίες πρόσληψης ανήλθαν σε 308.169, ενώ οι αποχωρήσεις σε 199.444. Από τις 199.444 συνολικά αποχωρήσεις, οι 93.522 προήλθαν από οικειοθελείς αποχωρήσεις και οι 105.922 από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Πηγή: link
Την αναγκαιότητα να αποφασιστούν άμεσα τα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, μέρος των οποίων πρέπει να είναι εμπροσθοβαρή, εκφράζει σε αποκλειστική συνέντευξη του στο Euro2day.gr ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις. Στόχος, να παρουσιαστεί στις αγορές ένα πειστικό πλάνο για την μετά μνημόνιο εποχή, ώστε η Ελλάδα σταδιακά να γυρίσει σε αυτές για δανεισμό. Υπογραμμίζει, ότι το η χώρα μας δεν πρέπει να στραφεί άμεσα στις αγορές και ότι οι αποφάσεις πρέπει να είναι τέτοιες που να υποστηρίζουν την λογική αυτή.
Ο κ. Ντομπροβσκις, αν και επαναλαμβάνει το deadline της 21ης Ιουνίου, παραδέχεται ότι «δεν είναι χαραγμένο σε πέτρα». Παραδέχεται, επίσης, ότι όλα τα καυτά θέματα παραμένουν ανοικτά: το ακριβές πακέτο ελάφρυνσης του χρέους -όπως σημειώνει ούτε αυτά είναι χαραγμένα σε πέτρα- το πώς θα είναι η επιτήρηση στην μεταμνημονιακή περίοδο, οι μεσομακροπρόθεσμοι δημοσιονομικοί στόχοι (fiscal trajectory, αλλά και μέτρα όπως η περικοπή συντάξεων στις αρχές του 2019), καθώς και η συμμετοχή του ΔΝΤ. Ολα παραμένουν προς συζήτηση, τονίζει, ενώ απέχουμε μόνο 10 μέρες από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου που θα γίνει στο Λουξεμβούργο.
Για το ΔΝΤ αφήνει να εννοηθεί πως η συμμετοχή του θα αφορά μάλλον σε «τεχνική συμβολή» στην παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας μετά τη λήξη του μνημονίου.
Το μήνυμα που στέλνει στην ελληνική κυβέρνηση είναι να μην παρεκκλίνει από τους δημοσιονομικούς στόχους τα επόμενα χρόνια, ώστε να χτίσει την αξιοπιστία της. Στέλνει, όμως, και μήνυμα προς τους πιστωτές ότι πρέπει να βρεθεί η «χρυσή τομή» και η ισορροπία στις αποφάσεις, όταν ερωτάται για την απαίτηση της Γερμανίας να μην είναι «αυτόματη» η σύνδεση του χρέους με την ανάπτυξη.
Οσο για την επίπτωση που μπορεί να έχει η αστάθεια στην Ιταλία στην Ελλάδα, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν υποστηρίζει ότι εφόσον η χώρα μας αναμένεται να έχει περιορισμένη «έκθεση» στις αγορές το επόμενο διάστημα, δεν τίθεται θέμα επιπτώσεων.
Πηγή: euro2day.gr
The factors we considered are: the change in external competitiveness since joining the monetary union; the Eurobarometer poll of citizens’ opinions of the euro in 2017; the size of the current account balance at the end of last year; the growth of real GDP per capita since becoming a member of the club; the amount of fiscal tightening since the end of 2009; the rise of youth unemployment since 2007; and the current size of the debt-to-GDP ratio.
Disillusionment in Italy seems understandable. Forty percent of the population thinks the euro is a bad thing for the country. Real GDP per capita has only expanded by 1.4% since the birth of the monetary union. Youth unemployment stands at 11.7%. And the debt-to-GDP ratio is a whopping 131.5%, leaving little room for maneuver under the bloc’s fiscal rules.
The euro is not to blame for all of this — a lot has to do with domestic policy settings and failure to reform. Still, general discontent seems likely to explain part of the recent shift toward populist politics, and there’s a significant risk that Italy’s new leaders could put the country on course for a departure from the single currency.
Lithuania has received less attention. However, the euro is less popular there than anywhere else in the monetary union. The biggest problem, from an economic standpoint, is a loss of competitiveness. The country joined the club in 2015 and, in the two years that followed, the ECB’s competitiveness indicator deteriorated more than anywhere else in the bloc.
That didn’t prevent Lithuania from running a small current account surplus in 2017, after being in deficit in 2015 and 2016, but the IMF forecasts a move back into negative territory this year and for it to stay there for the remainder of the forecast horizon. Real GDP per capita has expanded 4.2% annually since joining the club, but that’s well below the average for the preceding 15 years of 8.3%. Fiscal tightening and a rise in youth unemployment appear to have added to the discontent, as well.
With Emmanuel Macron in the Elysee Palace, France appears safe from political upheaval for the next few years. However, the country has already had a serious brush with populism and Marine Le Pen will be waiting to face the electorate again. Our index suggests her supporters will still have plenty to complain about.
The most serious economic problem for France is that the country is externally out of balance. It has a current account deficit of 1.4% of GDP. That compares with a surplus of 8% in Germany and an average for the bloc of 2.9%. The deficit has put the country’s international investment position on an unsustainable track.
The French are also constantly clashing with budgetary officials in Brussels. The combination of its high debt-to-GDP ratio and the bloc’s fiscal rules create serious constraints. In addition, the increase in real GDP per capita since joining the euro area has been below average. The malaise has been reflected in a greater dislike for the euro than elsewhere. None of these factors seem serious enough to push France into crisis, but together they’re probably continuing to whittle away at support for the European project in its present form.
To construct the rankings, we calculated the countries’ z-scores for each variable. The signs were changed on some indices so that a negative number is bad for the country (a loss of competitiveness, an above-average percent of people who dislike the euro, a current-account deficit, weak GDP per capita growth, fiscal tightening, elevated youth unemployment and a high debt-to-GDP ratio). The z-scores were then summed. Importantly, a positive number doesn’t mean that life with the euro has been great, it merely means that economic conditions in those countries have been better than in those where they’ve been the worst.
Source:Bloomberg Economics
French Finance Minister Bruno Le Maire emphasized over the weekend, in a direct reference to crisis-bedeviled Greece, that obligatory budget surpluses are not enough to overcome a country’s economic crisis. He also noted that more powerful Eurozone countries, such as Germany and France, but should invest more in boosting growth.
Le Maire spoke at an event organized by an association representing Germany’s family-owned businesses, held in Berlin.
He also touched on a standing French proposal to link Greece’s debt repayment rate with the country’s annual economic growth — i.e. a low GDP growth equaling a slower rate of debt repayment or even no servicing – emphasizing that this idea does not aim to “pool” an individual country’s debt amongst its EZ partners.
Conversely, he said that despite the importance attributed to a “healthy” fiscal policy for EZ member-states, something that Paris also supports, Berlin must also show solidarity with weaker Eurozone members and support the latter in becoming more competitive.
Source: naftemporiki.gr
Εντυπωσιακές εικόνες της πανσελήνου, από το χείλος ενός ηφαιστείου στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας, κατέγραψε ο φακός της NASA..
Το βίντεο τραβήχτηκε από απόσταση 16 χιλιομέτρων από το ηφαίστειο και σε αυτό αποτυπώνεται ολόκληρο το μεγαλείο του φαινομένου που σημειώθηκε στις 30 Μαΐου.
Σε αυτό, φαίνεται το φεγγάρι σε πραγματική διάσταση, να κινείται με μεγάλη ταχύτητα.
Σύμφωνα με την NASA, η κίνηση είναι σε πραγματικό χρόνο.
Πηγή: cnn.gr
Την τελευταία εβδομάδα έχει αρχίσει μια σειρά συναντήσεων για το ελληνικό χρέος –πέραν των επισήμων διαπραγματεύσεων–, που πρόκειται να αναδειχθεί ως το πλέον σημαντικό στοιχείο στη διαμόρφωση της τελικής συμφωνίας. Κυβερνητικό στέλεχος από το στενό επιτελείο της κυρίας Μέρκελέχει αρχίσει σειρά επαφών με εκπροσώπους των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών.
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες του “Kεφαλαίου“, διερευνά τις απόψεις και τα κριτήρια με τα οποία η αγορά κεφαλαίων πρόκειται να “υποδεχθεί” και να αξιολογήσει το τέλος του τρίτου προγράμματος και την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.
Το στέλεχος αυτό, με μεγάλη επαγγελματική εμπειρία και επαφές στον χώρο των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών, έχει ήδη συναντήσει, σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, μεγάλους “παίκτες” στην αγορά ομολόγων, μεταξύ των οποίων στελέχη της Goldman Sachs, της Deutsche Bank, της J.P. Morgan, με αποκλειστικό σκοπό τη διερεύνηση των προθέσεών τους όσον αφορά το τι θα θεωρούσαν επαρκές για τη σταθερότητα της Ελλάδας και την αξιοπιστία της όσον αφορά τον κρατικό δανεισμό μετά την 20ή Αυγούστου.
Στόχος, βέβαια, είναι να “συντονιστεί” το πλαίσιο των μέτρων που θα ληφθούν από το Eurogroup με τις απαιτήσεις των επενδυτών και των μεγάλων primary dealers του ελληνικού χρέους, ώστε να υπάρξει ένα κλίμα εμπιστοσύνης που θα διασφαλίσει τόσο τη συνέχεια των διαρθρωτικών πολιτικών στην Ελλάδα όσο και τη μεταμνημοναική απρόσκοπτη αναχρηματοδότηση του χρέους.
Ανάλογες ενέργειες έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες και από τα στελέχη του ESM, στη βάση των οποίων, άλλωστε, έχουν αποκρυσταλλωθεί οι σχετικές προτάσεις για τις τελικές ρυθμίσεις.
Παρ’ όλα αυτά, οι αβεβαιότητες που έχουν αναδυθεί στο περιβάλλον της Ευρωζώνης, και ειδικά σε ό,τι αφορά την Ιταλία, έχουν προκαλέσει επιφυλάξεις και ερωτηματικά για το εάν ο αρχικός σχεδιασμός (αποφάσεις Eurogroup Μαΐου 2016 και Ιουνίου 2017) θα πρέπει να αναθεωρηθεί και κατά πόσο.
Μέχρι στιγμής, πάντως, και σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν υπάρξει στο περιθώριο αυτών των συναντήσεων, που διενεργεί με δική της πρωτοβουλία η γερμανική κυβέρνηση, το πλαίσιο που αναδύεται έχει τρία βασικά στοιχεία:
– Αντιμετωπίζεται ως ιδιαίτερα θετικό στοιχείο η διασφάλιση της παρουσίας του ΔΝΤ στο “μεταμνημονιακό” πλαίσιο εποπτείας, με ορίζοντα που θα πρέπει να ξεπερνά τη χρονική διάρκεια αποπληρωμής του δανείου από το Ταμείο, ήτοι και πέραν του 2023.
– Θεωρείται ως ενισχυτική της εμπιστοσύνης των αγορών η συσσώρευση του “μαξιλαριού” ρευστότητας που έχει αποφασιστεί στο Eurogroup, αλλά “συνιστάται” η διεύρυνσή του σε επίπεδα αρκετά πάνω από τα 18-20 δισ. ευρώ που προβλέπεται από τις σχετικές αποφάσεις. Ορισμένοι εκ των συνομιλητών του Γερμανού αξιωματούχου έθεσαν το όριο αυτό σε ένα επίπεδο που υπερβαίνει τα 25 δισ. ευρώ.
– Αξιολογείται ως ικανοποιητική η αναδιάταξη των πληρωμών τοκοχρεολυσίων με επιμηκύνσεις στη λήξη και περιόδους χάριτος στην αποπληρωμή τόκων, που να διασφαλίζει ότι μέχρι το 2030 δεν θα υπερβαίνει το 15% του ΑΕΠ και μετά (μέχρι το 2040) δεν θα είναι μεγαλύτερη του 20% του ΑΕΠ. Εφόσον η επιμήκυνση αυτή γίνει μέσω δανείων του ESM –και με δεδομένο ότι ο ESM δανείζεται με τα χαμηλότερα επιτόκια της αγοράς–, μια τέτοια διευθέτηση κρίνεται αξιόπιστη.
Οι επαφές αυτές και τα συμπεράσματα από την ανίχνευση των προθέσεων της αγοράς κεφαλαίων θα καθορίσουν τα όρια ευελιξίας στα οποία θα κινηθεί η γερμανική πλευρά τις επόμενες λίγες εβδομάδες μέχρι την αποκρυστάλλωση των θέσεων που θα αφορούν την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Τι θέλει το ΔΝΤ, τι είναι έτοιμο να κάνει
Η επικείμενη Έκθεση του ΔΝΤ (DSA) για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους εξακολουθεί να παραμένει ανοιχτό –και κρίσιμο– ζήτημα στη συζήτηση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Στις απαιτήσεις του ΔΝΤ απέναντι στους Ευρωπαίους συνομιλητές του έχει συμπεριληφθεί ο δραστικός περιορισμός της εξυπηρέτησης του χρέους για τα πρώτα πέντε χρόνια (ήτοι μέχρι το 2023) σε ένα ύψος που δεν θα ξεπερνά μεσοσταθμικά τα 5 δισ. ευρώ ετησίως. Η μέχρι στιγμής διάταξη των υποχρεώσεων ξεπερνά κατά πολύ το ύψος αυτό για τρία από τα επόμενα πέντε χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2019 οι πληρωμές αγγίζουν τα 13 δισ. ευρώ, ενώ το 2022 και το 2023 κινούνται μεταξύ 6 και 9 δισ. ευρώ.
Για να καλυφθεί η απαίτηση αυτή, θα πρέπει να επιμηκυνθεί το δάνειο του EFSF κατά μία τουλάχιστον δεκαετία, σε συνδυασμό με μια παράταση του παγώματος αποπληρωμής τόκων.
Η “γέφυρα” που, όπως διαφαίνεται, είναι έτοιμος να χτίσει ο ESM στις απαιτήσεις αυτές περνά πέραν της επιμήκυνσης και μέσα από την ετοιμότητα προεξόφλησης του δανείου του ΔΝΤ, έτσι ώστε να περιοριστεί το υπόλοιπο του δανείου της Ελλάδας (από το ΔΝΤ) χαμηλότερα από το τριπλάσιο του ποσοστού συμμετοχής της χώρας στο Ταμείο, ήτοι κάτω από 7-8 δισ. ευρώ. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπως αναφέρεται από πλευράς των “τεχνικών” του Ταμείου, η αξιολόγηση του χρέους θα είναι περισσότερο ενθαρρυντική ως προς τη βιωσιμότητά του και οπωσδήποτε θα διασφαλίζει την πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας μέχρι το 2030.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, φαίνεται ότι παραμένει εκτός της λογικής του Ταμείου –όπως και των Κομισιόν/ESM– το ενδεχόμενο να καταφύγει το Eurogroup σε μια λύση που θα συμπεριλαμβάνει“προληπτική γραμμή” στήριξης.
Πηγή: capital.gr