June 2018

3
Jun

WikiLeaks Controversy Strengthens Case for Greek Debt Forgiveness

Creditors need to accept a haircut for the sake of Europe.

The release this weekend by WikiLeaks of the purported transcript of discussions among International Monetary Fund officials about the best way to compel Greece’s creditors to accept debt restructuring led to much finger pointing and seeming indignation.

QuickTake Greece’s Financial Odyssey

Yet the economic case for forgiving that country’s debt is straightforward: Without relief within a comprehensive reform program, Greece will struggle to grow, unemployment will remain high, and the turmoil will continue to periodically challenge the functioning of the euro zone.

The political calculus is a lot harder, however. Even the window opened by Europe’s refugee crisis is failing to provide a sufficient catalyst for change. If that continues, Greece could end up an element of a much larger threat to the integrity and performance of both the euro zone and the European Union.

Debt forgiveness is never granted easily, and with good reason. Even when it is a financially viable solution, the concept raises fundamental issues of fairness and incentive-compatibility.

Why should a deadbeat debtor be granted relief when others have labored to pay off their debt? What about the creditors who worked hard to earn the money that they lent; why should they be punished? And doesn’t the granting of debt forgiveness encourage other debtors to be less diligent, potentially undermining the overall flow of credit that supports economic growth and broader opportunities for well-being and prosperity?

These are legitimate economic questions. Over time, such considerations have rightly made debt forgiveness rare, subject to protracted negotiations or dependent on the outcome of other truly exceptional events. But the economic analysis also suggests that there are a few cases when debt forgiveness is in fact the better option when a “first best” solution isn’t available.

Here is the economic argument:

Beyond a certain point, high indebtedness does more than crush directly the recovery efforts of the debtor. It also inhibits new capital from coming in as fresh providers rightly worry about being contaminated by what is already an excessive existing liability. Without the much-needed oxygen provided by capital inflows, the debtor suffers even more, rendering growth almost impossible and making the debt trap even deeper.

Historical examples include the hard lessons of Latin America’s “lost decade” of the 1980s. During this particularly sad episode, many countries struggled to overcome crushing debt burdens and ended up with prolonged economic stagnation, high long-term unemployment and rising poverty levels. The comprehensive debt relief that finally came at the end of the decade and in the early 1990s was too late to avoid misery, especially for the poorest citizens. There also is the example of poor countries in Africa, which benefited from a cooperative global Debt Initiative for Heavily Indebted Poor Countries in the mid-1990s that allowed a notable pickup in their growth, investment and poverty alleviation.

Most economists agree that Greece will not be able to grow without debt forgiveness. It is a necessary, though not sufficient, component of almost any approach to restoring the country to a sustainable growth path, reducing alarming levels of joblessness and avoiding a lost generation of unemployed and disenfranchised youth. Granted in the context of a comprehensive reform effort, such relief also would help restore Greece’s status as a full working member of the euro zone, whose objectives extend beyond economics to important social and political achievements.

But even if the case is straightforward in economic terms, it also is politically complicated.

Primarily because of decisions made in the earlier bailout programs for Greece, the bulk of the country’s debt is now owed to other European countries and their official institutions. Accordingly, the debt relief decision only can result from a political process that involves national parliaments, including those of Germany, Finland and the Netherlands, which tend to be averse to any softening of the terms on past loans.

Many had thought that the refugee crisis would make easier the political approval of this economically necessary, though difficult decision. After all, Greece has been in the forefront of the crisis, hosting — under extremely difficult conditions — hundreds of thousands of refugees who are looking to settle elsewhere on the continent.

But this window has proven hard to exploit given the deep divisions within the EU that have been exposed by the crisis. Moreover, as the leader on this and many other European issues, Chancellor Angela Merkel of Germany is finding that her courageous approach to the refugee crisis now faces growing internal opposition.

WikiLeaks’s publication of the transcript of internal deliberations at the IMF, an important provider of funds and technical assistance to Greece, makes the politics even more complicated. The document details the thinking of fund technocrats as they attempt to predict how the complex EU politics of the next few months could affect a strategy to obtain the debt forgiveness for Greece that they have long regarded as necessary and are now suggesting could be a prerequisite for further aid.

It turns out that the start of the summer could be an even more challenging period for both the EU and the euro zone. By then, Greece could be running out of money to run its economy and meet debt service payments. The U.K. will vote on whether it should remain in the EU. And Europe is likely to have found out, the difficult way, that the recent regional agreement on refugee flows is hard to implement.

Europe should be taking actions now to avoid a potential confluence of problems this summer that, badly managed, would not just seriously test the region’s resolve and problem-solving capabilities, but also its political credibility. In this context, the seemingly hard decision on Greek debt forgiveness takes on a pragmatic necessity that reinforces its economic justification.

It is the one decision that is in the hands of European governments and parliaments that, though they are challenged by anti-establishment nationalistic movements, are still dominated by those who believe in the historic project of an ever-closer European union.

Source: Bloomberg View

3
Jun

Δε συζητείται από κανέναν θέμα παράτασης του ελληνικού προγράμματος πέραν της 20ής Αυγούστου

Δε συζητείται από κανέναν θέμα παράτασης του ελληνικού προγράμματος πέραν της 20ης Αυγούστου, επισημαίνει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Μιχάλης Ψαλιδόπουλος, εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο ίδιος εκτιμά, παράλληλα, ότι μάλλον το ΔΝΤ θα αναλάβει από τούδε και στο εξής τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου, καθώς τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει και οι διαφορές για το χρέος ανάμεσα στον διεθνή οργανισμό και τους Ευρωπαίους παραμένουν ανοιχτές.

Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που από το 2015 εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Eκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, αναφέρει επίσης ότι επίκειται έκθεση από το Ταμείο για το Άρθρο 4, που θα αποτυπώνει τη γενική πορεία της οικονομίας, αλλά και την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους.

Η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα περιλαμβάνεται στην επόμενη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πιο ευέλικτη σε σχέση με μια ανάλυση για το χρέος από την οποία θα εξαρτιόταν η χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου. Μάλιστα ο κ. Ψαλιδόπουλος εκτιμά πως η βελτίωση των προβλέψεων του ΔΝΤ για τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας σε συνδυασμό με την ανακοίνωση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους από τους Ευρωπαίους θα οδηγήσει το Ταμείο στο να χαρακτηρίσει βιώσιμο το χρέος σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

«Δεδομένου ότι τα μακροοικονομικά δεδομένα στην Ελλάδα έχουν βελτιωθεί σε σύγκριση με το 2017 και ότι θα ανακοινωθούν και τα μέτρα των ευρωπαϊκών θεσμών για το χρέος πιθανολογώ ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα επεκταθεί χρονολογικά σε σύγκριση με πέρσι», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Aκολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον ανταποκριτή μας στην Ουάσιγκτον, Πέτρο Κασφίκη

ΕΡ: Εκτιμάτε ότι το Ταμείο προλαβαίνει να ενεργοποιήσει το πρόγραμμά του με βάση τα νέα δεδομένα, καθώς υπήρχε ένα άτυπο χρονοδιάγραμμα μέχρι το Eurogroup στο τέλος Μαϊου;

Το Ταμείο μάλλον δεν προλαβαίνει να ενεργοποιήσει το πρόγραμμα του και κατά συνέπεια αν δεν υπάρξει κάποια εξέλιξη τις επόμενες μέρες, το πρόγραμμα δεν θα ενεργοποιηθεί. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το Ταμείο έχει τις δικές του διοικητικές/ γραφειοκρατικές διαδικασίες και δεν προλαβαίνει να κάνει έγκαιρα τις απαραίτητες ενέργειες. Σύμφωνα με αυτές θα χρειαζόταν, πριν την ενεργοποίηση του προγράμματος, σύνταξη εγγράφων και δυο εβδομάδες κυκλοφορίας του, μεταξύ των μελών του συμβουλίου, πριν εισαχθεί το θέμα στην ημερήσια διάταξη. Θα έπρεπε, επίσης, να υπήρχε χρόνος και για μια ενδιάμεση αξιολόγηση του προγράμματος. Τέλος, το πρόγραμμα θα έπρεπε να λήξει στις 30 Αυγούστου. Αν συνυπολογίσετε ότι ο Αύγουστος εδώ, όπως και αλλού, είναι μήνας διακοπών, προκύπτει ότι η ενεργοποίηση του προγράμματος δεν «βγαίνει» γραφειοκρατικά και για αυτό μάλλον δεν θα ενεργοποιηθεί.

EΡ:Θα υπάρξει DSA (Debt Sustainability Analysis – Ανάλυση βιωσιμότητας χρέους) στην περίπτωση μη ενεργοποίησης του προγράμματος; Και τι θα σημαίνει η μη συμμετοχή του Ταμείου για την επικείμενη έξοδο στις αγορές;

Θα υπάρξει DSA. Το Ταμείο είναι ένας αυτοτελής οργανισμός, άρα κάνει το δικό του DSA. Όταν ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι ετοιμάζουν DSA οι θεσμοί, εννοούσε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και κυρίως τον ESM. Το DSA των Ευρωπαίων, λοιπόν, υπολογίζεται για τις 21 Ιουνίου και το DSA του Ταμείου για όταν γίνει η έκθεση του ‘Αρθρου 4. Για να γίνει, όμως, η έκθεση του ‘Αρθρου 4 πρέπει πρώτα η αποστολή του Ταμείου να έρθει στην Ελλάδα. Οπότε ας αναμένουμε τις εξελίξεις και πότε θα έρθει η αποστολή η οποία, όταν ολοκληρωθεί, θα οδηγήσει σε σχετική έκθεση που θα προωθηθεί με την διαδικασία που προανέφερα στο Συμβούλιο. Η έκθεση θα περιλαμβάνει και το DSA του Ταμείου. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η έκθεση βιωσιμότητας θα είναι θετική, γιατί ήταν θετική και τον Φεβρουάριο του 2017. Θα περιλαμβάνει όλα τα νέα στοιχεία μέχρι και τη στιγμή της σύνταξης της και ίσως αναθεωρημένες υποθέσεις για τις μακροχρόνιες εξελίξεις. Θα κάνει πιθανά, όπως και στο παρελθόν, διάκριση ανάμεσα στη βραχυχρόνια και την μακροχρόνια βιωσιμότητα, συζητώντας τις εξελίξεις στο χρέος μέχρι το 2030, και μεταξύ του 2030 και 2060. Δεδομένου ότι τα μακροοικονομικά δεδομένα στην Ελλάδα έχουν βελτιωθεί σε σύγκριση με το 2017 και ότι θα ανακοινωθούν και τα μέτρα των ευρωπαϊκών θεσμών για το χρέος, πιθανολογώ ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα επεκταθεί χρονολογικά σε σύγκριση με πέρσι. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω αν δεν ενεργοποιηθεί το καταρχήν πρόγραμμα, το Ταμείο θα εξακολουθήσει να είναι εμπλεκόμενο στα της Ελλάδας. Θα κάνει το ‘Αρθρο 4 και ότι άλλο χρειάζονται οι χώρες που είναι μέλη του, άρα και η Ελλάδα. Νομίζω ότι όλα αυτά προσλαμβάνονται θετικά από τις αγορές. Οι αγορές κατανοούν και τα όσα δεσμεύονται να κάνουν μέσα στον Ιούνιο και τους προσεχείς μήνες οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

ΕΡ: Ποιες είναι οι βασικές διαφορές ΔΝΤ – Ευρώπης που παραμένουν ακόμα ανοιχτές και γιατί δεν έχουμε ακόμα καταλήξει σε συμφωνία;

Η βασική διαφορά συνίσταται στην καθυστέρηση από πλευράς Ευρώπης στην λήψη μέτρων για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Σύμφωνα με το μνημόνιο του 2015 τα όποια μέτρα για το χρέος θα εφαρμοστούν μετά τη λήξη του προγράμματος. Θα μπορούσαν βέβαια να ανακοινωθούν νωρίτερα και τώρα λέγεται ότι θα ανακοινωθούν στις 21 Ιουνίου. Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι η Ευρώπη έχει χτιστεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο και στηρίζει την οικονομική και νομισματική της ένωση σε ορισμένα κείμενα που αποτελούν το οικονομικό της σύνταγμα. Ένα από αυτά είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιχαρακώνεται γύρω από αυτά, επαναλαμβάνει ότι αυτά είναι τα βασικά της κείμενα που την δεσμεύουν νομικά, ενώ το Ταμείο αναρωτιέται αν, για παράδειγμα, τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που ζητούνται από την Ελλάδα λόγω του ΣΣΑ είναι η σωστή προσέγγιση σε μια κατάσταση που θα απαιτούσε μια λιγότερο αυστηρή δημοσιονομική διαχείριση. Αυτές είναι διαφορές που υπάρχουν σε επίπεδο πολιτικής και εκτιμήσεων.

EΡ:Υπάρχουν κάποια σενάρια που υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επεκταθεί το τρέχον ελληνικό πρόγραμμα προκειμένου να δοθεί χρόνος στο ΔΝΤ να ενεργοποιήσει το δικό του πρόγραμμα. Κατά πόσο αυτά τα σενάρια έχουν κάποια βάση;

Αυτά τα σενάρια δεν ξέρω ποιος τα διακινεί και θεωρώ ότι δεν έχουν καμία βάση. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα προγράμματα έχουν και νομική ισχύ και εγκρίνονται από κοινοβούλια. Το τρέχον πρόγραμμα του ESM, για παράδειγμα, λήγει στις 20 Αυγούστου, ενώ του Ταμείου, αν ενεργοποιούνταν 30 Αυγούστου. Δεν μπορούν να αλλάζουν αυτές οι ημερομηνίες έτσι απλά για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες. Να αφεθούν κάποια από τα συμφωνημένα για αργότερα, το καταλαβαίνω, αλλά να παραταθεί το πρόγραμμα δεν είναι νομικά απλό και δεν συζητείται από κανέναν.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

3
Jun

Άρθρο Λ. Κρέτσου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Μετά τις Τηλεοπτικές Άδειες τι; Βήματα μπροστά

Του Λευτέρη Κρέτσου, γενικού γραμματέα Ενημέρωση και Επικοινωνίας

«Μετά τις Τηλεοπτικές Άδειες τι; Βήματα μπροστά»

Σε προηγούμενο άρθρο στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είχα την ευκαιρία να τονίσω τις δομικές αλλαγές που συντελούνται στο χώρο της παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης οπτικοακουστικού περιεχομένου, καταλήγοντας στη θέση ότι η τηλεόραση παραμένει ο βασιλιάς. Το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε διεθνώς περάσει στη χρυσή εποχή της τηλεόρασης και της οπτικοακουστικής παραγωγής με καλύτερα και πιο ποιοτικά προγράμματα, με πιο διευρυμένο κοινό παγκοσμίως, με μεγαλύτερη ταχύτητα, αμεσότητα, με υψηλότερη ευκολία διανομής και ενίοτε διαμοιρασμού του περιεχομένου εξαιτίας της εισαγωγής νέων τεχνολογιών, της χρήσης περισσότερων εφαρμογών και γρηγορότερου διαδικτύου.

Αφορμή για τη συγγραφή του άρθρου εκείνου ήταν η πρόσφατη τότε ομόφωνη απόφαση του ΕΣΡ για την προκήρυξη επτά τηλεοπτικών αδειών πανελλαδικής εμβέλειας 10ετους διάρκειας, με την καταβολή τουλάχιστον 35 εκατομμυρίων ανά άδεια. Σήμερα, διαφαίνεται πλέον η ολοκλήρωση της διαδικασίας από το ΕΣΡ με μόλις πέντε υποψήφιους επενδυτές να έχουν περάσει το στάδιο της προεπιλογής και αν αυτό δεν αλλάξει δύο τηλεοπτικές άδειες θα μείνουν «ορφανές», ενώ το ιστορικό MEGA εξακολουθεί να παραμένει ζωντανό, αλλά διασωληνωμένο, με τους εργαζόμενους του απλήρωτους και το κανάλι εκτός διαγωνιστικής διαδικασίας.

Αφήνω ασχολίαστη την αναντιστοιχία προθέσεων και πράξεων για όσους άσκησαν λυσσαλέα κριτική στον πρώτο διαγωνισμό του 2016, ειδικά ως προς τον αριθμό των καναλιών, και αναδιατυπώνω το ερώτημα που είχα εγείρει δέκα μήνες πριν, υπό το φως των νέων δεδομένων:

Έχει μέλλον η παραδοσιακή τηλεόραση;

Η απάντηση είναι απολύτως καταφατική. Η παραδοσιακή τηλεόραση δεν έχει πει την τελευταία της λέξη και έχει διακριτή θέση στο μελλοντικό τηλεοπτικό τοπίο. Σύμφωνα με μια έρευνα της Global TV Deck σε 19 χώρες το 2017 η παραδοσιακή τηλεόραση προσεγγίζει το 70% του πληθυσμού και το 90% των πολιτών σε μια εβδομάδα. Οι νεότεροι (millenials) αν και προτιμούν τις streaming υπηρεσίες, όπως αυτές του Netflix, εμφανίζονται με το πέρας του χρόνου και την απόκτηση παιδιών να αυξάνουν το χρόνο τηλεθέασης τους, μεγάλο μέρος του οποίου αφορά και την παραδοσιακή γραμμική τηλεόραση.

Και αυτό γιατί η παραδοσιακή τηλεόραση μπορεί να μη διαθέτει τις πολύ δαπανηρές και κορυφαίες τηλεοπτικές σειρές του Netflix ή της Amazon, που έχουν παγκόσμιο κοινό και απήχηση, αλλά έχει μεγαλύτερη πρόσδεση με την τοπικότητα και διαθέτει το πλεονέκτημα να παρέχει ζωντανό πρόγραμμα. H τηλεθέαση, για παράδειγμα, μεγάλων αθλητικών γεγονότων παραμένει προνομιακό πεδίο της παραδοσιακής τηλεόρασης (συνδρομητικής και ελεύθερης).

Είναι ενδεικτική η πρόσφατη μελέτη του Broadcasters Audience Research Board (BARB) στη Βρετανία, η οποία αποκάλυψε ότι το 87% της τηλεοπτικής θέασης αφορά ζωντανό και όχι κατά παραγγελία πρόγραμμα (Video on Demand, VoD), γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει ότι οι streaming υπηρεσίες κερδίζουν μεν έδαφος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν την παραδοσιακή γραμμική τηλεόραση. Οι streaming υπηρεσίες, αντίθετα, συμπληρώνουν τις αυξημένες απαιτήσεις κατανάλωσης οπτικοακουστικού περιεχομένου.

Και φυσικά αν αυτό ισχύει στην περίπτωση της Βρετανίας, όπου σύμφωνα με τη Mortar London περισσότερο από το 40% των πολιτών δαπανούν πάνω από 300-εκατομμύρια λίρες το μήνα σε συνδρομητικές πλατφόρμες και VoD υπηρεσίες, όπως αυτές του Netflix, της Amazon Prime, του Now TV and της HayU, τότε στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει ακόμη περισσότερο, δεδομένης της χαμηλότερης διείσδυσης και πιο σαφώς περιορισμένης τάσης υποκατάστασης της παραδοσιακής τηλεόρασης από νέους πάροχους.

Άλλωστε τα σχετικά μεγέθη τηλεθέασης είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Οι νέοι πάροχοι και οι επιγραμμικές πλατφόρμες βίντεο συνεχούς ροής (streaming video services) φέρνουν νέα δεδομένα και πρωταγωνιστούν στις εξελίξεις εξαιτίας των πανάκριβων παραγωγών τύπου Games of Thrones και Crown.

Ο χρόνος όμως θέασης περιεχομένου που μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο είναι κατά 300% μεγαλύτερος σε σχέση με τον κατά παραγγελία χρόνο και η ελεύθερης λήψης τηλεόραση (Free to Air) προσφέρει σε ημερήσια βάση δύο δισεκατομμυρία ώρες περιεχομένου στα νοικοκυριά της Ευρώπης, ενώ η κατά παραγγελία συνδρομητική τηλεόραση (SVOD) ανέρχεται σε μόλις 12 δισεκατομμύρια ώρες θέασης το μήνα.

Επιπλέον, η παραδοσιακή τηλεόραση εξακολουθεί να αποτελεί το μέσο ενημέρωσης με την υψηλότερη εμπιστοσύνη για τη διαφημιστική αγορά. Και αυτό ισχύει ακόμη και στην περίπτωση της αγοράς των ΗΠΑ, η οποία θεωρείται για πολλούς ως η πιο προηγμένη και αυτή που χαράσσει τις νέες τάσεις στο πεδίο της ψυχαγωγίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της AirBnB, η οποία είδε άμεση αύξηση στην επισκεψιμότητα των διαδικτυακών της ιστοσελίδων μόλις λάνσαρε τηλεοπτικές καμπάνιες. Πολλές γνωστές εταιρείες ακολούθησαν αυτόν τον κανόνα με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

Υπάρχουν ωστόσο και πιο μετριοπαθείς και εξόχως ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις για το μέλλον της παραδοσιακής τηλεόρασης, όπως αυτή του Walter Luzzolino, συνιδρυτή της διαδικτυακής τηλεόρασης Walter Presents του Channel 4. Ο Luzzolino σε πρόσφατο συμπόσιο ανέφερε ότι βρισκόμαστε στη μέση ενός φοβερού πολέμου μεταξύ της παραδοσιακής τηλεόρασης και των υπηρεσιών βίντεο συνεχούς ροής (streaming services) μέχρι να επέλθει ο γάμος και η συμφιλίωση των δύο πλευρών. Σε πέντε χρόνια η ενσωμάτωση των streaming services στην τηλεόραση θα έχει ολοκληρωθεί κατά τουλάχιστον 75%. Ορισμένα τηλεοπτικά κανάλια θα μπούν σε κοινοπραξίες με τους γίγαντες του διαδικτύου και θα αγοράσουν άλλα κανάλια, καθώς μόνο έτσι οι νέοι πάροχοι, όπως το Netflix θα μπορέσουν να διαμορφώσουν το δημόσιο διάλογο.

Η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα σε κρίση

Σε κάθε περίπτωση όλα τα στοιχεία και οι τάσεις δείχνουν ότι έχει ακόμη ενδιαφέρον να επενδύσει κάποιος στη τηλεόραση και στην ευρύτερη οπτικοακουστική βιομηχανία και ιδιαίτερα σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου παρατηρείται έντονο πρόβλημα δημογραφικής γήρανσης, χρόνιας οικονομικής επιβάρυνσης των πολιτών, καθώς και απουσία παραγωγής πρωτότυπου περιεχομένου στα ελληνικά από διεθνείς παίχτες στην τηλεοπτική αγορά.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα και ότι πρέπει να κρύψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα, και αυτό αφορά και την περίπτωση της ΕΡΤ, βρίσκεται σε διπλή κρίση: Από τη μία εκείνη που έχουν προκαλέσει συσσωρευμένες παθογένειες, στρεβλώσεις και ανεπάρκειες ετών. Από την άλλη εκείνη που γεννούν οι προκλήσεις της νέας, ψηφιακής εποχής, στην οποία η ήδη βεβαρυμμένη ελληνική τηλεόραση καλείται ταχύτατα να προσαρμοστεί.

Θα ήταν, αν όχι λάθος, πάντως σίγουρα αντιπαραγωγικό να διαχωρίσουμε τις δύο κρίσεις. Ναι, να μελετήσουμε τις αιτίες που οδήγησαν τους λειτουργούς και τους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών σε παρωχημένες λογικές ή ενίοτε ακόμη και σε ρόλους επικίνδυνους για τη δημοκρατία. Ναι, να αναζητήσουμε τις διαδικασίες που καταδίκασαν και καταδικάζουν το ελληνικό τηλεοπτικό περιεχόμενο σε μια πορεία δραματικής παρακμής. Ναι, να αναρωτηθούμε για τους λόγους που η τηλεοπτική δημόσια σφαίρα εκδηλώνει συμπτώματα διακρίσεων, αποκλεισμών και φτήνιας.

Αν όμως το όραμα και ο στόχος είναι να μπουν τα θεμέλια για το ξεπέρασμα της κρίσης είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να εκμεταλλευθούμε τη μεγάλη ευκαιρία που αναδύεται με αφορμή και την ιστορικής σημασίας ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης. Να αναζητήσουμε λύσεις στα παλιά προβλήματα μέσα από τις προκλήσεις της νέας εποχής. Κοιτάζοντας κυρίως μπροστά, λαμβάνοντας ρυθμιστικές πρωτοβουλίες και ενθαρρύνοντας αναπτυξιακές λογικές, θεμελιώνοντας ένα υγιές -αυτήν τη φορά- πέρασμα της τηλεόρασης στην νέα ψηφιακή της εποχή.

Η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο και ο χρόνος πιέζει. Μαζί της υποφέρει και η εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή παρά το πείσμα της κοινότητας των κινηματογραφιστών να καταθέσουν ψυχή και ταλέντο απέναντι σε ένα εχθρικό περιβάλλον χρηματοδότησης και φορολογίας ή/ και διακριτικής ανοχής (πχ. περίπτωση της υποχρέωσης των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών για επανεπένδυση του 1,5% στην κινηματογραφική παραγωγή). Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον πιο αισιόδοξα; Και εδώ η απάντηση είναι καταφατική με την προοπτική της ανάγνωσης των νέων δεδομένων και της λήψης των απαιτούμενων μέτρων και δράσεων.

 

Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.amna.gr/mobile/article/262854/Arthro-L-Kretsou-sto-APE-MPE-Meta-tis-Tileoptikes-Adeies-ti-Bimata-mprosta

3
Jun

ΕΕ: Η ελάφρυνση χρέους που θα προσφερθεί στην Ελλάδα θα είναι

Η ευρωζώνη θα καταρτίσει ένα σχέδιο ελάφρυνσης του κρατικού χρέους της Ελλάδας το οποίο θα είναι αξιόπιστο για τις αγορές και θα συνίσταται στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δόσεων των δανείων που χορηγήθηκαν στο πλαίσιο του δεύτερου προγράμματος στήριξης της χώρας, δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς το Σάββατο.

Ο Σεντένο παραχώρησε συνέντευξη στο Ρόιτερς μετά τις συνομιλίες, το πρωί του Σαββάτου, μεταξύ αξιωματούχων της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών της Ομάδας των Επτά (G7) στο θέρετρο Ουίσλερ του Καναδά.

Στόχος των συνομιλιών ήταν να εξασφαλιστεί στήριξη την ύστατη στιγμή από το ΔΝΤ ως προς την προσφορά ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας που θα κάνει η ευρωζώνη, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα θεωρηθεί αξιόπιστη από τις αγορές και θα προσελκύσει επενδυτές στην Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος την 20ή Αυγούστου.

Δεν υπήρξε συμφωνία το Σάββατο. Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ σκοπεύουν να συνεχίσουν τις συνομιλίες την εβδομάδα που ξεκινά αύριο Δευτέρα, ώστε να είναι έτοιμη προς έγκριση μια συμφωνία την 21η Ιουνίου, όταν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θέλουν να οριστικοποιήσουν τις λεπτομέρειες του πακέτου ελάφρυνσης χρέους.

«Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε μαζί με το ΔΝΤ, έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις ενόψει της 21ης Ιουνίου και όλοι θα πρέπει να είναι απόλυτα βέβαιοι ότι η απόφαση (για την ελάφρυνση χρέους) θα δώσει στην Ελλάδα πρόσβαση στις αγορές (…) από την 20ή Αυγούστου» και πέρα, τόνισε ο Σεντένο, ο πορτογάλος υπουργός Οικονομικών.

Έπειτα από τρία προγράμματα στήριξης από το 2010, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης είναι σήμερα οι βασικοί πιστωτές της Αθήνας, με το ύψος των δανειακών χορηγήσεων να έχει φθάσει τα 230 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ΔΝΤ είχε συμμετάσχει στα δύο πρώτα προγράμματα, αλλά αρνήθηκε να πάρει μέρος στο τρίτο, έως ότου η ευρωζώνη και το Ταμείο να συμφωνήσουν για το πώς το ελληνικό χρέος, που βρίσκεται σήμερα στο 179% του ΑΕΠ, να γίνει βιώσιμο.

Αν δεν υπάρξει ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας από την ευρωζώνη οι επενδυτές δεν θα επιστρέψουν στη χώρα διότι θα ανησυχούν για τα δημοσιονομικά της, επιχειρηματολογεί το ΔΝΤ.

Τα συστατικά του πακέτου
Υπάρχει συμφωνία του ΔΝΤ και της ευρωζώνης πως δεν θα υπάρξει «κούρεμα» (μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους) αλλά μόνο επιμήκυνση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων.

Τον Μάιο του 2016 η ευρωζώνη είχε υποσχεθεί να επιμηκύνει τον χρόνο αποπληρωμής των δανείων και των περιόδων χάριτος ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για τον σκοπό αυτό να μείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 και μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% κατόπιν.

Τον Ιούνιο του 2017, υπό την ισχυρή πίεση του ΔΝΤ, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης γνωστοποίησαν ότι είναι έτοιμοι να παρατείνουν τις περιόδους χάριτος και αποπληρωμής των δανείων εντός ενός φάσματος που κυμαίνεται από μηδέν έως δεκαπέντε χρόνια. Οι μέσοι χρόνοι αποπληρωμής είναι σήμερα 32 χρόνια.

Πολλοί διαμορφωτές πολιτικής στην ΕΕ θεωρούν ότι η έγκριση του ΔΝΤ στο πακέτο ελάφρυνσης του χρέους αποτελεί κλειδί για την αξιοπιστία του στα μάτια των αγορών. Ο Σεντένο δεν συμφωνεί. «Δεν θα το έθετα κατ’ αυτόν τον τρόπο», είπε.

«Νομίζω ότι ο κόσμος θα είναι σε θέση να διαβάσει το οριστικό πακέτο που θα συμφωνηθεί και το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο μέλλον όπως κι αν έχει, λόγω της τεράστιας οικονομικής δέσμευσης που έχει κάνει το ΔΝΤ στην Ελλάδα ήδη», εξήγησε.

Σύμφωνα με τον Σεντένο το πακέτο επιμήκυνσης της περιόδου αποπληρωμής του χρέους που θα προταθεί θα αφορά αποκλειστικά το δεύτερο πρόγραμμα (131 δισεκ. ευρώ).
«Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε εντός των συμφωνηθεισών γραμμών. Αυτό σημαίνει ότι όσον αφορά τα δάνεια του ΕΜΧΣ (σ.σ. του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) η επιμήκυνση μπορεί να φθάσει έως και τα 15 χρόνια. Αυτό είναι που συζητείται. Μαζί με άλλα μέτρα για το χρέος τα οποία επίσης θα εξεταστούν τώρα».

Τα άλλα μέτρα στα οποία αναφερόταν ο Σεντένο αφορούν την αντικατάσταση των ακριβότερων δανειακών χορηγήσεων του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερες από την ευρωζώνη, την επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στο ελληνικό δημόσιο, και τη σύνδεση της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Το ΔΝΤ εισηγείται οι περίοδοι χάριτος και αποπληρωμής των δανειακών χορηγήσεων του ΕΜΧΣ να επιμηκυνθούν στα 15 χρόνια, το ανώτατο όριο. Προτείνει επίσης να παρατείνονται αυτόματα, επ’ αόριστον εάν χρειάζεται, για να διασφαλίζεται ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών να μένει κάτω από το 20% του ΑΕΠ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.

 

2
Jun

Solidarity in euro zone should not lead to debt union: Merkel

Merkel made the remarks in an interview with the Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung when asked about a media report that the anti-establishment 5-Star Movement and far-right League had planned to ask the European Central Bank to forgive 250 billion euros ($296 billion) of Italian debt.

She said that while solidarity among members of the single currency bloc was important that principle “should not lead to a debt union.”

An Italian governing coalition of two parties generally seen as hostile to the euro took power on Friday, calming markets that had been spooked by the possibility of a new election that might have effectively become a referendum on whether to leave the single currency.

“I will approach the new Italian government openly and work with it instead of speculating about it intentions,” Merkel told the paper in an interview to be published on Sunday.

Merkel congratulated Italian Prime Minister Giuseppe Conte in a phone call on Saturday and invited him for talks in Berlin, her office said.

Conte, a little-known 53-year-old law professor, was sworn in on Friday, ending three months of political deadlock in the wake of inconclusive March 4 elections.

Merkel said she was willing to discuss with the new Italian government ways to boost employment rates among young people in Italy.

 

Source: link

2
Jun

Greek Debt Talks Fail to Yield Compromise as June Deadline Looms

Greece’s euro-area creditors and the International Monetary Fund failed to resolve their differences over how to ease the country’s debt at a meeting held on the sidelines of the G7 meeting in Whistler, Canada, throwing into question the fund’s role just two months before the euro area’s final crisis-era bailout comes to an end.

The sides didn’t reach a compromise over the measures needed to ease Greece’s debt load, as the Washington-based IMF and euro-area governments led by Germany continue to disagree on the size and scope of relief necessary to ensure Athens can meet future obligations.

Officials said some progress was made in the meeting and talks between the two sides would continue next week. Still, with time running out, the persisting impasse raises questions about whether the fund will be able to activate its dormant credit line for Greece. While IMF cash isn’t needed, disbursing funds would signal to markets that the global financial institution deemed the country’s debt to be sustainable.

A decision by the IMF not to activate its lifeline for Greece would be a blow for countries like Germany and the Netherlands, which have sought the fund’s seal of approval as evidence that their medicine succeeded in putting the country’s finances on a viable footing. But the same countries have also been the most reluctant to grant greater debt relief and want it to be tied to strict conditions so that Athens doesn’t stray from its agreed budget path and economic overhauls.

With the disagreement persisting on debt, the euro-area will have to rush to reach a deal on multiple fronts if it intends to meet its goal of wrapping up Greek bailout talks by June 21, when finance minister are set to meet in Luxembourg.

Line vs Buffer

A deal is also being sought on the level of scrutiny Greece will be under after it exits eight years of bailouts. A consensus has emerged on an “enhanced surveillance” regime, whereby Greece will be subject to close monitoring by its former bailout supervisors, and some debt measures will be tied to the country adhering to pre-agreed economic targets and overhauls.

While such a regime is stricter than the monitoring for countries like Ireland or Portugal, it is still short of a precautionary credit line, an option favored by the European Central Bank and Bank of Greece. A credit line would be a backstop in case Athens struggles with market access and, crucially, would let the nation’s banks retain their access to cheap ECB liquidity.

However, such an option is politically toxic for the government, which sees it as an extension of bailouts that required harsh austerity measures. Instead, the government in Athens and other creditors want to help the country build a cash buffer of about 20 billion euros ($23 billion) to cover financing needs for as long as 1 1/2 years after the bailout ends in August.

The Athens government hopes that this would ensure that Greece doesn’t find itself in a position where it struggles to meet payments falling due and will have enough time to return to the financial markets to refinance its debt obligations.

 

Source: link

2
Jun

Le Maire: We Don’t Want A Trade War – Ball Is in U.S. Court

Le Maire: We Don’t Want A Trade War – Ball Is in U.S. Court

By Andrew Mayeda and Yuko Takeo

(Bloomberg) — 

We still have a few days to avoid a trade war, French Finance Minister Bruno Le Maire told reporters Saturday in Whistler, British Columbia.

  • We have everything prepared to respond to the American decisions, Le Maire says
  • If we want to avoid that escalation, it is up to the American administration to take the right steps
  • We cannot understand this American decision, we are close allies
  • We are ready to respond, but we would prefer not to respond
  • It has been a tense but tough G-7 meeting of finance ministers and central bank governors
  • NOTE: U.S. Isolated at ‘G-6 Plus 1’ as Divisions Sap Western Alliance

Source: Bloomberg

2
Jun

Δεν έβγαλε «λευκό καπνό» για το χρέος το Washington Group

Δεν βρέθηκε κοινή γραμμή για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους στο Washington Group που έγινε σήμερα στο Γουίσλερ του Καναδά και πλέον οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους θα συνεχιστούν την επομένη εβδομάδα. Η εξέλιξη αυτή συνεπάγεται πως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα ενεργοποιήσει πιθανότητα το «επί της αρχής» πρόγραμμα του για την Ελλάδα.

Στη κρίσιμη συνάντηση του Washington Group μετείχαν η Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), ο Βάλντις Ντομπρόβσκις (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), ο Μάριο Ντράγκι (ΕΚΤ), ο Κλάους Ρέγκλινγκ (ESM) ο Όλαφ Σολτς και ο Γάλλος ομόλογός του Μπρούνο Λε Μερ. Σύμφωνα με πληροφορίες στη συνάντηση δεν επιλύθηκαν οι διαφορές σχετικά με τον τρόπο μείωσης του χρέους της χώρας.

Πηγή της ΕΕ, ανέφερε πως αν και σημειώθηκε κάποια πρόοδος οι συζητήσεις θα συνεχιστούν την επόμενη εβδομάδα.

Πηγή: cnn.gr

2
Jun

Καθοριστικές αποφάσεις για το χρέος στο σημερινό Washington Group

Το Washington Group θα επιχειρήσει σήμερα στο Γουίσλερ του Καναδά να γεφυρώσει τις διαφωνίες ΔΝΤ- Γερμανίας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Στη κρίσιμη συνάντηση του Washington Group θα μετέχουν η Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), Βάλντις Ντομπρόβσκις (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), Μάριο Ντράγκι (ΕΚΤ), Κλάους Ρέγκλινγκ (ESM) ο Όλαφ Σολτς και ο Γάλλος ομόλογός του Μπρούνο Λε Μερ.

Εάν ως τη Δευτέρα δεν βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για το πώς η Ελλάδα θα αποκτήσει βιώσιμο χρέος στη βάση των υπολογισμών του ΔΝΤ, τότε το Ταμείο δεν θα ενεργοποιήσει το πρόγραμμα του, όχι διότι θα θεωρήσει εξ ορισμού μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, αλλά διότι δεν θα έχει χρόνο να προχωρήσει σε όλες τις διαδικασίες που απαιτεί η έγκριση ενός προγράμματος έως τις 20 Αυγούστου, οπότε είναι ο ορίζοντας διάρκειας του «επί της αρχής» προγράμματος που ενέκρινε πέρυσι για την Ελλάδα.

Οι Ευρωπαίοι και συγκεκριμένα το Βερολίνο υποστηρίζουν πως αν γίνει μια μεγάλη εμπροσθοβαρής ελάφρυνση του χρέους, όπως η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από τα υπολειπόμενα χρήματα που υπάρχουν στον ελληνικό πρόγραμμα, τότε η Ελλάδα θα αποκτήσει ένα εξαιρετικά ελαφρύ πρόγραμμα αποπληρωμών χρέους μέχρι το 2023 και ένα πλήρως βιώσιμο χρέος έως το 2030.

Το ΔΝΤ δεν αντιτίθεται σε αυτό, ωστόσο θεωρεί πως η πορεία της ανάπτυξης και η δημοσιονομική κούραση θα καταστήσουν το χρέος μη βιώσιμο μετά το 2030 και έως το 2060.Στη βάση αυτή ζητάει μια μεγάλη επέκταση των λήξεων για ένα πολύ μεγάλο μέρος των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι Ευρωπαίοι πιστωτές.

Σε κάθε περίπτωση ανατροπές δεν αποκλείονται, δεδομένου ότι έχει υπάρξει μια κάποια σύγκλιση στη διάρκεια των επεκτάσεων των δανείων του EFSF, από την τριετία στην οποία επέμενε το Βερολίνο προς τα 5-6 χρόνια (το ΔΝΤ θέλει 8 με 12).

Η Γερμανία προκειμένου να συναινέσει στην όποια ελάφρυνση χρέους φέρεται πάντως αποφασισμένη να επιβάλλει ελέγχους ανά πενταετία στην τήρηση των όρων και των προϋποθέσεων που θα συνοδεύουν το λεγόμενο γαλλικό κλειδί. Σε μια συμβιβαστική πρόταση η Κομισιόν έχει βάλει στο τραπέζι προκαταβολικό κλείδωμα των μελλοντικών παρεμβάσεων ώστε να είναι εφικτή η εκπόνηση ανάλυσης βιωσιμότητας χρέους με συγκεκριμένες σταθερές. Βάσει της ίδιας πρότασης οι «παροχές» προς την Ελλάδα θα ακυρώνονται εάν από τον έλεγχο προκύπτει ότι δεν τηρήθηκαν τα συμφωνημένα.

Αυτό το πακέτο δεσμεύσεων θα βρίσκεται σεαποκλειστική συνάρτηση με την ελάφρυνση χρέους.

Μέχρι σήμερα συμφωνία στο ζήτημα του χρέους έχει υπάρξει επί των δημοσιονομικών παραδοχών της ανάλυσης βιωσιμότητας, δηλαδή για το ύψος των πλεονασμάτων, για το προεξοφλητικό επιτόκιο, για το πλαφόν (2%) στα επιτόκια των δανείων, για το πώς θα επιστραφούν τα κέρδη τα οποία έχουν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης και η ΕΚΤ από τα ελληνικά ομολόγα (ANFAs και SMPs) που κατέχουν, αλλά και σε ένα βαθμό στο πως θα λειτουργεί ο «γαλλικός μηχανισμός» που συνδέει την ελάφρυνση του χρέους με την ανάπτυξη.

Στην αρχική εκδοχή της γαλλικής πρότασης, ο μηχανισμός προέβλεπε ότι ανάλογα με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα πάγωναν, θα πληρώνονταν κανονικά ή μερικώς οι υποχρεώσεις της χώρας προς τον επίσημο τομέα. Η Γερμανία είχε εξαρχής βάλει βέτο ώστε σε περίπτωση χαμηλότερης ανάπτυξης να μην επιτρέπεται αυτόματα στην Ελλάδα να μειώσει τις πληρωμές για την εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ επιδιώκει και ρήτρα ακύρωσης της συμφωνίας διευθέτησης εάν οι όροι της δεν τηρούνται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.

Πηγή: cnn.gr

2
Jun

Με 13 ευρώ τον μήνα για δύο χρόνια επιδοτείται το γρήγορο Internet

Ξεκινάει επισήμως η δράση Superfast Broadband (SFBB), που στόχο έχει να επιδοτήσει τη χρήση ευρυζωνικών γραμμών, υπερυψηλών ταχυτήτων, βασισμένων αποκλειστικά σε οπτικές ίνες. Την περασμένη Τρίτη, υπεγράφη η σχετική υπουργική απόφαση με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης με 50 εκατ. ευρώ για νέες συνδέσεις. Κάθε ενδιαφερόμενος που θα ενταχθεί στη δράση θα επιδοτηθεί με 360 ευρώ, προκειμένου να ενεργοποιήσει μια σύνδεση τεχνολογίας FTTH ή FTTB. Η επιδότηση δίδεται ανεξαρτήτως του παρόχου ή εισοδηματικών κριτηρίων σε φυσικά πρόσωπα, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες. Η μόνη προϋπόθεση που τίθεται είναι η διαθεσιμότητα δικτύου οπτικής ίνας στην εγκατάστασή του. H δράση θα ξεκινήσει να υλοποιείται άμεσα και στόχος είναι μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο περίπου 140.000 νοικοκυριά να ενεργοποιήσουν μια τηλεπικοινωνιακή σύνδεση βασισμένη σε οπτική ίνα που φτάνει μέχρι το κτίριο (FTTB) ή ακόμη και μέχρι το διαμέρισμα του κτιρίου (FTTH). H σύνδεση αυτή, όπως αναφέρει η κοινή υπουργική απόφαση, θα προσφέρει ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων τουλάχιστον 100 Mbps, η οποία θα μπορεί άμεσα να αναβαθμιστεί στο 1 Gbps.

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο προβλέπει την επιδότηση κάθε σύνδεσης FTTB/FTTH με 13 ευρώ τον μήνα και για διάστημα 24 μηνών. Παράλληλα, το κουπόνι που θα δοθεί σε κάθε δικαιούχο θα περιλάβει ποσό 48 ευρώ για την απόκτηση του τερματικού εξοπλισμού (router) της σύνδεσης. Με βάση την αξία του κουπονιού, εφόσον η ζήτηση καλύψει το σύνολο του ποσού της δράσης (50 εκατ. ευρώ), η δράση θα καλύψει 138.000 συνδέσεις. Επίσης, εφόσον η ζήτηση το επιτρέψει, η ίδια δράση θα επαναληφθεί τα επόμενα τέσσερα έτη και θα ανέλθει συνολικά στα 250 εκατ. ευρώ.

Κυβερνητικά στελέχη ευελπιστούν ότι το σχέδιο θα βρει ισχυρή ανταπόκριση και ότι θα επιτρέψει να «ξεκολλήσει» η χώρα από τον δείκτη μηδενικής διείσδυσης των ευρυζωνικών συνδέσεων βασισμένων σε οπτικές ίνες. Η υπουργική απόφαση υπογράφεται από τον υπουργούς Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά, Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου και τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομίας Αλέξη Χαρίτση. Η δράση θα χρηματοδοτηθεί από το ΠΔΕ και θα έχει διάρκεια έως 31 Μαρτίου 2019.

Πηγή: link

Comodo SSL