Μετά τις εκλογές του 2019 και με κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία οι προσδοκίες των ψηφοφόρων της ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλες. Η δυναμική που είχε προεκλογικά, η φόρα με την οποία ερχόταν στην κυβέρνηση, έδινε σε πολλούς το συναίσθημα ότι η χώρα θα προχωρήσει με μεγάλα άλματα προς τα εμπρός.
Προχώρησε πολύ γρήγορα, ψηφίζοντας αμέτρητα νομοσχέδια, ωσάν να τα είχε από πριν έτοιμα, καθένα από αυτά με την δική του αξία και χαρακτηριστικά, όπως αυτά του Νέου Αναπτυξιακού Νόμου, του Επιτελικού Κράτους, του Νέου Πτωχευτικού ή αλλιώς Δεύτερη Ευκαιρία, που είχαν ως σκοπό να φέρουν σαρωτικές αλλαγές το καθένα στο αντικείμενο του. Το πέρασμα τους θα έμοιαζε με αυτό του οδοστρωτήρα, όπως έλεγε προεκλογικά και ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης. Είχε πει και παλιότερα όμως ότι τον ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία.
Και ψηφίζονταν τα νομοσχέδια και περνούσε ο καιρός και περίμενε ο κόσμος να δει τις σαρωτικές αλλαγές. Μαζί με τον κόσμο περίμενε όμως και η οικονομία της χώρας. Αυτά βέβαια πάνε μαζί ή τουλάχιστον πήγαιναν μέχρι πρότινος. Μια οικονομία που παρέλαβε η Νέα Δημοκρατία έχοντας όλες τις προϋποθέσεις να πάει ακόμη καλύτερα.
Τα ταμεία γεμάτα (ναι μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης), ένα ΑΕΠ το οποίο από το 2015 έως το 2019 σημείωσε μια άνοδο σωρευτική περίπου 7,5%, μια ανεργία που είχε πέσει κατά 10 μονάδες από τα υψηλά του 27,9% και μια αύξηση των θέσεων εργασίας κατά 400,000 και άλλα πολλά στοιχεία που έδειχναν ότι η οικονομία μας είχε αλλάξει πορεία επιτέλους, μετά από πολλά και δύσκολα χρόνια.
Οι πολίτες της χώρας μας είχαν ξεκινήσει πάλι να ελπίζουν και έτσι πρέπει και το δικαιούνται ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όμως τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν. Τα μαντάτα από το χώρο της οικονομίας δεν ήταν καλά. Η βιομηχανική παραγωγή άρχισε να σημειώνει αρνητικά ποσοστά από τον Οκτώβριο του 2019 και συνεχίζει ως σήμερα. Το ποσοστό του ΑΕΠ είχε δύο συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικά, το 4ο του 2019 και το πρώτο του 2020 (με έτος αναφοράς το 2010) και η οικονομία μας είχε ήδη μπει και με τεχνικούς όρους σε ύφεση πριν την πανδημία.
Και μετά βέβαια ήρθε και η πανδημία και οι ελπίδες του κόσμου άρχισαν σιγά σιγά να σβήνουν. Όμως σε αυτό που ήταν καλή η κυβέρνηση, ήταν η επικοινωνία. Οι εντυπώσεις που δημιουργούσε από την αρχή μέχρι και πρόσφατα είναι ότι τα κάνει όλα τέλεια: Λάθη μηδέν. Η χώρα πετάει. Οι επενδυτές κάνουν ουρά. Η χώρα επιτέλους αλλάζει. Ευτυχώς ξεμπλέξαμε με τους προηγούμενους και άλλα πολλά.
Είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό η επικοινωνία όπως την ορίζει στο μυαλό της η κυβέρνηση Μητσοτάκη που πίστευαν ότι θα μπορεί να νικήσει την πραγματικότητα. Μπορεί η επικοινωνία να νικήσει τους αριθμούς; Μπορεί η επικοινωνία να νικήσει την απογοήτευση των πολιτών; Μπορούν οι εντυπώσεις μέσω της έναρξης της τουριστικής περιόδου στη Σαντορίνη και τα ωραία τοπία να κάμψουν τις αντιδράσεις του τουριστικού κλάδου; Μπορεί ο πρωθυπουργός Μωυσής να νικήσει την πανδημία; Μπορούν οι εντυπώσεις να κερδίσουν την ουσία;
Και όμως σε πάρα πολλές περιπτώσεις η επικοινωνία νίκησε την πραγματικότητα, εκτός από αυτές που ήταν σκληρό βίωμα του καθενός και όταν η σκληρή πραγματικότητα αρχίζει και γίνεται αντιληπτή σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, τότε έρχεται η μεγάλη στιγμή της αποκάλυψης. Η επικοινωνία και οι εντυπώσεις χάνου κάθε δύναμη.
Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει και καταλαβαίνει, ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν έχει τίποτα περισσότερο σε αξία να προσφέρει από ένα όμορφα περιτυλιγμένο δώρο, σαν και αυτά που τοποθετούν κάποιοι τα Χριστούγεννα κάτω από το δέντρο για να φαίνονται όμορφα και να κάνουν εντύπωση, που όταν όμως τα ανοίξεις θα δεις ότι μέσα είναι άδεια. Μόνο το κουτί και το περιτύλιγμα και η απογοήτευση μεγάλη.
Comments ( 0 )