BRRD (Bank Recovery and Resolution Directive): Οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014 , για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων ή για να το κάνουμε πιο κατανοητό η οδηγία που καταργεί το bail out να γίνονται δηλ οι διασώσεις των τραπεζών με λεφτά των φορολογουμένων , φέρνοντας σε ισχύ το bail in , όπου τις ζημιές των τραπεζών καλούνται να πληρώσουν οι μέτοχοι τους (ομολογιούχοι, μέτοχοι , καταθέτες).
Η παραπάνω οδηγία είναι σε ισχύ από την 01/01/2016 και υποτίθεται ότι θα έφερνε τέλος στην κρατική ενίσχυση των τραπεζών σε περίπτωση που αυτές χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια.Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τελευταίες ανακεφαλαιοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών έγιναν με αυτόν τον τρόπο πριν καν ισχύσει η οδηγία (Δεκέμβριος 2015).Είμασταν το πρώτο πείραμα θα έλεγε κανείς της BRRD.
Οι έχοντες γνώση επί του θέματος ήξεραν ότι στο μέλλον είχαν να αντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις όπως αυτή των ελληνικών τραπεζών αλλά και πιο δύσκολες ίσως.Ερχόμαστε στο σήμερα.Πρόσφατα η ισπανική τράπεζα Banco Santander εξαγόρασε στην τιμή του ενός ευρώ την τράπεζα Banco Popular σύμφωνα με την οδηγία BRRD.Οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι των τραπεζών υπέστησαν κούρεμα και η Banco Santander μαζί με τα καλά assets της τράπεζας πήρε και τα κόκκινα δάνεια της.Για αυτό το λόγο ανακοίνωσε και αμέσως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Για την Ιταλία όμως φαίνεται τα πράγματα είναι διαφορετικά.Μετά την εξαίρεση της Monte dei Paschi από την καθολική ισχύ της οδηγίας BRRD αφού υπήρξε και κρατική ενίσχυση , ήρθε μόλις προχθές στις 23/06/17 η απόφαση για τις ιταλικέςVeneto Banka και Banca Popolare di Vicenza , δύο προβληματικές τράπεζες, να τεθούν σε εκκαθάριση με βάση το ιταλικό δίκαιο και όχι με βάση την BRRD.Θα εξαγοράσει μόνο τα καλά assets τους η Intensa Sao Paolo και όλα τα υπόλοιπα θα πάνε σε bad bank μαζί με το λογαριασμό στο κράτος ήτοι 17δις.
Τι σημαίνει αυτό;Για μια ακόμη φορά χρέη τραπεζών θα φορτωθούν στους φορολογούμενους πολίτες και αυτό για να μην υποστούν κούρεμα οι κύριοι ομολογιούχοι των τραπεζών.Και εδώ τίθεται προφανώς το ερώτημα.Ισχύουν για όλους οι ίδιοι νόμοι και κανονισμοί στην ευρωπαϊκή ένωση ή γίνονται διαχωρισμοί όπου είναι δυνατόν;
Πόσο συμβάλει το παραπάνω παράδειγμα στην εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων στην Ευρώπη και τι μήνυμα στέλνει στο Βερολίνο που κοιτάζει διστακτικά το όλο εγχείρημα , πόσο μάλλον όταν βλέπει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν προκειμένου να μην κουρευτούν οι κύριοι ομολογιούχοι;
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να πάρει μια απόφαση έστω και αν είναι δύσκολη και να εφαρμόσει το νόμο όπως πρέπει για όλους.Τίθεται θέμα πλέον αξιοπιστίας η οποία μπορεί να χαθεί πολύ εύκολα.
Γιώργος Αναβαλόγλου
Ασφαλιστικός & Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος,
Υπεύθυνος Τμήματος Παραγώγων της GuardianTrust S.A